Forum dyd@ktyczne INoI UP w Krakowie

S. Drytkiewicz · Wysłany: 2 Maj 2006, 23:56 pm Temat postu:

eh są ludzie i ludziska, po co sie od razu burzyc??

R. Walterbach · Dołączył: 06 Kwi 2006 Posty: 273 Przeczytał: 0 tematów

Nie. Poprostu wkurza mnie moj wszechobecny pech.

S. Drytkiewicz · Wysłany: 3 Maj 2006, 0:26 am Temat postu:

ja mam więcej opisów niż ty ;(

R. Walterbach · Dołączył: 06 Kwi 2006 Posty: 273 Przeczytał: 0 tematów

A. Barańska · Wysłany: 3 Maj 2006, 6:44 am Temat postu:

Oj tak , tak Kochać jak to łatwo powiedziec ....!!!
I co dalej ....<hmmm> wiem z autopsji, ze to ciezka praca ....
Szczesliwi Cisi co sprobowali i uwierzyli, albowiem oni posiada wieczna radosc ... Smile

Ja ciagle nad tym pracuje... Smile

R. Walterbach · Dołączył: 06 Kwi 2006 Posty: 273 Przeczytał: 0 tematów

A. Kubala · Wysłany: 4 Maj 2006, 16:30 pm Temat postu:

dawanie siebie innym to naprawdę super sprawa.....człowiek jest szczęśliwszy, nie zawsze zostaniemy odrazu za coś wynagridzeni ale prędzej czy później to nastapi........dawanie siebie innym świadczy o człowieku...nagroda nie jest ważna.........wystarczy uśmiech...........

E. Oramus · Wysłany: 4 Maj 2006, 17:40 pm Temat postu:

Całkowicie się z Tobą zgadzam. Na codzień nie dajemy wiele, wystarczy uśmiech, spojżenie, uścisk dłoni... Kazdy z tych gestów niemal zawsze zostaje odwzajemniony i to jest dopiero cudowne uczucie....

K. Bednarczyk · Wysłany: 6 Maj 2006, 12:15 pm Temat postu:

Wszystko, co dajemy innym z siebie prędzej czy później do nas wraca, zarówno rzeczy pozytywne jak i negatywne... więc lepiej skoncentrujmy się na pozytywnych Smile

W. M. Kolasa · Wysłany: 6 Maj 2006, 13:23 pm Temat postu: Spawiedliwi cisi i pokornego serca

R. Walterbach · Dołączył: 06 Kwi 2006 Posty: 273 Przeczytał: 0 tematów

W. M. Kolasa · Wysłany: 6 Maj 2006, 13:56 pm Temat postu: imperatwy pokory

R. Walterbach · Dołączył: 06 Kwi 2006 Posty: 273 Przeczytał: 0 tematów

Hm, powiem tak: Chyba nie wyrażam się zbyt jasno... Postaram się rozjaśnić...

Chodziło mi o to, że w swoim życiu mamy wiele dróg i rozwiązań. Często bywa, że (na pierwszy rzut oka) los przyszykował nam jakąś tragedię. Jednak patrząc z perspektywy czasu nie jest to już takie oczywiste. Często los daje nam jakieś alternatywne wyjście z sytuacji, taką przecznicę w którą możemy skręcić żeby dalej nie iść błędną drogą... Dlatego uważam, że w życiu nic nie dzieje się bez przyczyny.

Najlepiej to widać na przykładzie związków...

Stytuacja 1: Zakładajmy sytuację, gdzie młodzi ludzie są ze sobą od dłuższego czasu. Chcą się pobrać. Robią plany na przyszłość. Kupują wspólne mieszkanie. Niby wszystko się pięknie układa... Nagale On zdradza. Dlaczego? Tego nie wie nawet On sam. Widocznie tak miało być. Ona jest zrozpaczona. Przeżywa kryzys i głęboką depresję. Pyta dlaczego?? Przecież byli sobie pisani. Kochali się. To nie możliwe. Jednak po jakimś czasie okazuje się, że Ona poznaje innego mężczyznę. Zakochują się w sobie. Jest szczęśliwa. Stwierdza, że gdyby wyszła za mąż za tamtego popełniłaby największy błąd w swoim życiu!! Los zgotował jej taką niespodziankę. Niby na piewszy rzut oka tragiczną, ale czy rzeczywiście?? Najwidoczniej tak miało być. Nie był jej tamten pisany. Jej drugą połówką jest ktoś inny... Ona dojrzewa do tego po jakimś czasie.

Sytuacja 2: Ktoś nie dostaje się na wymarzone studia. Idzie z tzw. braku laku na inne. Noby sytuacja tragiczna. Nie możność spełnienia marzeń, zrozpaczenie, niechęć do studiowanego kierunku... Nagle w połowie okazuje się, że tak miało być. Poznaje tam swoją tzw. drugą połówkę. Miłość, szczęście, radość... Chciałoby się powiedzieć szczęście w nieszczęściu. Gdyby zdała na tamte studia nie poznałaby swojego ukochanego, nie byłaby z nim, itp...

W. M. Kolasa · Wysłany: 6 Maj 2006, 18:15 pm Temat postu: Może

Przepraszam za nazbyt mentorski ton moich ostatnich wypowiedzi. Uważam bowiem, za Pani Bednarczyk dotknęłą bardzo istotnego problemu. Było to w gruncie rzeczy pytanie i dojrzała odpowiedź: "co nadaje sens naszej egzystencji".
Cieszy mnie to, że i inni wierzą w opatrzność (lub Opatrzność), sprawiedliwość świata i że są skłonni działać bezinteresowownie w imię racji innych niż własna wygoda, oportunizm i wyrachowanie.
Może to oznacza, że postmodernizm znalazł się w odwrocie? I że pokolenie "młodych gniewnych" (czyli WAS) będzie ten świat naprawiać i nie będzie stać biernie, mimo iż otaczająca nas rzeczywistość wcale do tego nie nastraja i wydaje się "szara i pozornie beznadziejna".

Optymistycznie pozdrawiam

Ps. zwolennikom wyrafinowanego humoru polecam film "Hi Way"

W. M. Kolasa · Wysłany: 6 Maj 2006, 18:29 pm Temat postu: Re: Hm,